Mikołaj

Święty Mikołaj
umarł przecież
dwadzieścia parę
Gwiazdek temu.

Pachniał mandarynkami
i czekoladą.

Pochowałam go
w niepozornym pudełku
mojej pamięci

w butach taty.

Pejzaż przed zmierzchem

Dzień
rozlał się czerwienią
i za szybko zgasł.
Drzewa znów bezlistne
ze zgryzoty.

Na niebie złoty pas
cudzej wolności.
Przede mną czasy chłodu
i wewnętrznej słoty.

Nie tak

Pogoda zmizerniała
Mój dystans trafił szlag
Znów dźwigam ciężkie serce
I wszystko jest nie tak.

Haiku jesienne

W parku jesiennym
Pod stopami szelest barw
W sercu kasztany.

Noc

Chudy księżyc
Zawisł dzisiaj
Na gałęzi
Pejzaż z bólem w tle.

Ciemną stronę
Znowu trzymam
Na uwięzi
Chociaż wyć się chce.

Leniwie

Leniwie płynie czas
Szczęśliwie płynie czas
Ocean skrzy się słońcem

Szczęśliwie płynie czas
Leniwie płynie czas
Wakacje trącą końcem.

Piosenka

Rozerwij mnie znowu swym żartem

I uwodzicielskim uśmiechem

Z zabawą idź ze mną w zaparte

Z żyć zrób nam odwieczną uciechę.

Rozerwij mnie prosząc do tańca

Rozkochaj do szpiku kości

Z ust swoich mi uczyń posłańca

Co prawi o wielkiej miłości.

Rozerwij zmysłową podróżą

Ust  śladem na moich ustach

Bajkami co nigdy nie nużą

Niech trwa szczęśliwości rozpusta.

Rozerwij mnie potem na strzępy

Okalecz odchodząc bez słowa

Do serca pochowaj dostępy

Gdy wcale nie będę gotowa.

Żegluga

Zmagając się z życia nurtem
Swym szczęściem jak łodzią kolebię
Spokój wylewam za burtę
Oddalam się ciągle od siebie.

Lato

Mokra metamorfoza
Lipca w sierpień
Szare krople na dłoni
Lato
Przez palce przecieka mi
Deszczem.

Taplam się (Haiku)

Kiedy się taplam
W chwili smutkiem rozlanej
Mam mokre oczy.

Ochraniacz

Wiatr tańcząc wśród brzóz
Ochrania mnie szumem

Przed natłokiem treści
Od siedmiu boleści

Przed nadpobudliwym
Rozumem

Wypluwam

Wieczorową porą
Wypluwam emocje
Ckliwą metaforą

Metamorfoza

I znowu jesteś, jesteś, jesteś
Szeleścisz mi w głowie natrętną nutką
Szkoda że z wiekiem
Przestałeś byś lekiem
Zostając podstępną, kuszącą trutką.

Postanowienie

Zanim zżółkną
liście
Zzieleniejesz
z zazdrości

Szczęście

Moje szczęście
Mieszka
W kurzej łapce
Pod Twym okiem

Na przestrzał

Ranisz mnie ciągle na przestrzał
Znaczysz mi duszę cierpieniem
Spojrzeniu smutku dodajesz
Każdym odgrzanym wspomnieniem

Niebiesko

Zabarwiasz mi życie
na niebiesko
jedną
szczypiącą w oko
łezką

Chwilowe

I znów
Nieoczekiwanie
Chwilowe rozedrganie

Pomiędzy piątym
I szóstym
Zapominaniem

Prośba

W gąszczu swych
wspomnień
zawadź i o mnie

Łaskoczą

Żółcie rzepaku
łaskoczą mnie
w oczy

i śmieje mi się
serce

Okruchy sprzed lat

PORANKI

Grudniowe poranki

Widzę zza firanki

Gdy śpiące ulice

Drażnią me źrenice.

Szybka kromka chleba

Bo biec zaraz trzeba

Gdy sznuruję buty

Gonią  mnie minuty.

Z sercem pełnym śniegu

Z życiem w ciągłym biegu

Od samego rana

Robię za bałwana
(styczeń 2000)

SKRYWAM

W moim
słodkim
uśmiechu
skrywam
smutków garść
(marzec 2000)

MOZAIKA

Labirynt zmysłów
I ocean pomysłów
Jezioro tęsknoty
I plaża ochoty
Na pustyni miłości
Z oazą zazdrości
(kwiecień 2000)

 WIATR JESIENNY

Na dworze dziś wścieka się jesienny wiatr
deszcz szary szturmuje me okno kroplami
jakby dziś dopiero dowiedział się świat
że zgasło coś w nas i pomiędzy nami
(listopad 2002)

HAIKU

Snowflakes are falling
On your warm and lethal hand
And die in silence
( listopad 2001)

MOTYLE

Motyle
te z brzucha
skraplają się
w oku
(luty 2002)

Wspomnienie

W dżungli wieżowców
na drugim końcu
mojego świata
autobusy ryczą
jak słonie

Bangkok

w świątyniach
pozłacany
i z przepychem

na ulicach szary
i z biedą
pod paznokciami

Rymuje się

Wszystko mi się tutaj rymuje

Hong
Kong

Metro
Swetro

Kuba z komórką
i ja z w głowie chmurką

W hongkondzkim metrze

Zmęczona pani z zieloną siatą
Ola z chryzantemową herbatą
Pan ze swym chińskim czytaniem
pomiędzy panią a Maniem

Hong Kong marudny

Hong Kong zmęczony
zdżetlagowany
trochę marudny
zdystansowany
snuję się we śnie
swoim na jawie
lecą leniwie
minut żurawie

Hong Kong

A to miasto całe
z hałasu utkane
otwiera przede mną
zgiełku swoje kleszcze

chwilowe jest potem
me ciche wzruszenie

Spokoju, spokojku
pozostań tu jeszcze!

Popołudnie na Koh Chang

Niech trwa we mnie
chwila soczysta
jak ta zielona wyspa

Zamiast

Zamiast liczyć chmury
przeliczam konie mechaniczne
na kilowaty
eksplorując zupełnie nie moje
światy

Kalosze

Chciałbym mieć
kolorowe kalosze
na pogodową słotę
w sercu

Pragnienie

Chciałabym być
pępkiem
choć jednego świata

Chowam

Codziennie
przed pójściem spać
chowam pod poduszkę
pokłady zmarnowanego szaleństwa

Uwielbiam

Uwielbiam
mój drogi panie
o panu
myślimarnowanie

Oby nie

Łańcuch dań na taśmie
wesele nie wesele
smutek głęboko gdzieś
schowany do śledziony
oby nie wyłaził mi dziś łzami
zbyt często

Choć kłujesz

Choć w życiu kłujesz w serce
w swej książce Cię uśmiercę
w piękną, letnią niedzielę
przyjdę i Cię zastrzelę
ubrana w żółtą sukienkę
nucąc tą smutną piosenkę
grzebiąc Cię w swej opowieści
uwolnię się od boleści.

Przystankowo

Tramwajami odmierzany czas
Szczypta magii
Spokój w nas

Byłeś słońcem

Byłeś słońcem
A ja
Swoim zwątpieniem
Zgasiłam
Twe promienie

Chłonę

Chłonę
sennością zaszczuta
zimnem opatulona
widoki chłodne i białe
na wieki wieków amen

O ludziach

Ludzie
bojąc się ludzi
udają nadludzi
grają w nieludzi
bawią się ludźmi
chowają przed ludźmi
są tak nieludzcy
że krzywdzą człowieka

Uwolnij

A kiedy zimno mi
i deszczy
ze wspomnień o sobie
uwolnij mnie kleszczy

Szaro

Na dworze
placki brudnego
rozciapkanego świata
bo deszczy
zima sobie poszła
czekam
aż pójdziesz
sobie ty