Piosenka o moim strachu

Nad urwiskiem ja i strach

mamy dziś wielkie oczy

w zębach chrzęści suchy piach

czekam aż strach pierwszy skoczy.

Stopy bolą mnie od dawna

od ciągłego kołysania

skok przeraża, wracać nie chcę

dość mam niezdecydowania.

Gdy oglądam się za siebie

Na pustynię możliwości

Widzę jak wśród fatamorgan

Wiatr znów za mnie rzuca kości.

Robię naprzód mały kroczek

Zaraz zsunę się z urwiska

 - Zostań ze mną! - wrzeszczy strach

I za gardło mocno ściska.

- Nie skacz – kwili, mocniej chwyta

Zostań ze mną z różnych względów

- Co mam do stracenia? - pytam

Prócz wybicia wszystkich zębów?

Patrzy na mnie jak pies zbity

Od krawędzi mnie odwodzi

A młodziutka wciąż odwaga

Wgłąb pustyni znów odchodzi.

Lecz ja nie chcę już ze strachem

Na krawędzi się kołysać

Nie chcę zginąć pod tym piachem

Chcę coś przeżyć i opisać.

Zerkam naprzód, nic nie widzę

Strach wciąż dotrzymuje kroku

Biorę oddech, ściskam pięści

I szykuję się do skoku.

Skaczę w wąwóz możliwości

lekka, dumna i prawdziwa

Czuję ulgę, radość, siłę

znowu czuję się szczęśliwa.

Lecz gdy lecę pełna wiary

W moc miękkiego lądowania

Widzę że strach leci obok

Z workiem znaków zapytania.